Środowiska graficzne w Linux

Dawniej istniał pewien mit krążący wokół systemu Linux. Wierzono, że jest to system bez środowiska graficznego i wszystko w nim wykonuje się w konsoli. Oczywiście było to kompletną bzdurą. Tak naprawdę Linux posiada od zawsze, sporą ilość środowisk graficznych, dlatego możesz wybrać takie, które najbardziej przypadnie Ci do gustu. W dystrybucjach opartych o jądro Linux było i jest w czym wybierać. Różne środowiska graficzne w Linux mają swój własny wygląd i sposób działania, a do tworzenia interfejsu użytkownika mogą wykorzystywać różne technologie i zestawy narzędzi. Niektóre z nich zaprojektowano tak, aby były proste i lekkie, podczas gdy inne traktują priorytetowo funkcje i opcje wyglądu. Jest to bardzo istotna możliwość, ponieważ wybór odpowiedniego środowiska graficznego może mieć wpływ na sposób korzystania z komputera, a także na wydajność i wykorzystanie jego zasobów sprzętowych. Wybierając środowisko graficzne, należy wziąć pod uwagę preferencje, specyfikacje sprzętowe i co najważniejsze przeznaczenie komputera.

 

 

 

 

Dlaczego w Linux tyle możliwości?

Wybór odpowiedniego środowiska graficznego to ważna decyzja. Wpływa ona na wrażenia użytkownika oraz na jego samopoczucie w trakcie korzystania z systemu. Środowisko wpływa na sposób poruszania się po komputerze, uzyskiwania dostępu do plików i programów oraz dostosowywania wyglądu i działania systemu. Jeśli masz starszy komputer lub komputer o małej ilości przestrzeni dyskowej, możesz wybrać lekkie środowisko graficzne, które nie potrzebuje dużej ilości zasobów. Z drugiej strony, jeśli masz mocniejszy komputer i cenisz opcje dostosowywania oraz atrakcyjny wizualnie interfejs, możesz preferować bardziej bogate w funkcje środowisko graficzne. Każde z tych środowisk miewa różne domyślnie zainstalowane aplikacje, ustawienia systemowe i repozytoria oprogramowania. Może to wpływać na dostępność niektórych pakietów oprogramowania i ich aktualizacji. Ważne jest, aby przed podjęciem wyboru wziąć to też pod uwagę.

Dobór odpowiedniego środowiska graficznego może sprawić, że korzystanie z Linuksa będzie przyjemne. Może pomóc usprawnić przepływ pracy, spersonalizować system i zoptymalizować wykorzystanie zasobów dla określonego sprzętu. Dlatego, jeżeli jesteś początkującym użytkownikiem Linux, warto sprawdzić każde z nich i po przetestowaniu podjąć decyzję, które dla Ciebie będzie najlepsze.

Lista popularnych środowisk graficznych

Dowiedziałeś się już, że Linux posiada wiele środowisk graficznych. Poniżej przedstawiam listę tych, które według mnie zaliczyć można do najpopularniejszych.

GNOME (https://www.gnome.org) – jest to jedno z najpopularniejszych środowisk graficznych w Linux. Używane jest domyślnie przez takie dystrybucje jak Ubuntu i Fedora. GNOME jest znany ze swojego nowoczesnego i eleganckiego wyglądu, z naciskiem na prostotę i użyteczność. Posiada również wiele opcji umożliwiających dostosowanie wyglądu do własnych potrzeb.

KDE Plazma (https://kde.org/pl/plasma-desktop/) – jest to drugie pod względem popularności środowisko graficzne. Ma możliwości dostosowania wyglądu i bogaty w funkcje interfejs. Posiada szeroką gamę narzędzi i aplikacji, które można prawie że dowolnie dostosować do konkretnych potrzeb.

Xfce (https://www.xfce.org/) – to lekkie i szybkie środowisko graficzne zaprojektowane z myślą o łatwości obsługi. Jest świetny dla starszych komputerów i tych z ograniczonymi zasobami.

LXDE (https://www.lxde.org/) / LXQt (https://lxqt-project.org/) – LXDE to lekkie środowisko graficzne, które jest podobne do Xfce, podczas gdy LXQt to nowsza wersja zbudowana na platformie Qt. Oba są lekkie i szybkie, dzięki czemu doskonale nadają się do komputerów o niskim poborze mocy.

Cynamon (https://projects.linuxmint.com/cinnamon/) to środowisko graficzne, które ma tradycyjny interfejs, który jest podobny do tego spotykanego w systemie Windows. Czyni go to popularnym wyborem dla użytkowników, którzy przechodzą z systemu Windows na Linux. Ma wiele funkcji, które są przydatne w codziennym użytkowaniu.

MATE (https://mate-desktop.org/pl/) jest pewnego rodzaju kontynuacją środowiska graficznego GNOME 2. Jest lekki i szybki oraz ma wiele opcji dostępnych dla użytkowników tak jak w tradycyjnym GNOME 2.

Tak jak wspominałem, każde ze środowisk graficznych ma swoje unikalne cechy i zalety. Wybór zależy od własnych preferencji oraz zasobów sprzętowych, jakimi dysponujemy.

Środowisko graficzne GNOME

GNOME jest jednym z najpopularniejszych środowisk graficznych w świecie Linuksa i ma bogatą historię obejmującą ponad dwie dekady. Grupa użytkowników stworzyła go w 1997 roku, bo zapragnęli stworzyć darmowe i otwarte środowisko graficzne. Chcieli oni również, aby było ono łatwe w użyciu i proste w dostosowaniu do własnych potrzeb. Z biegiem lat GNOME ewoluowało i zyskało na popularności. Obecnie wiele znanych dystrybucji Linuksa używa go jako domyślnego środowiska graficznego. GNOME przeszło kilka głównych wydań, z których każda zawierała nowe funkcje i ulepszenia.

Plusy i minusy korzystania z GNOME

Jak każde środowisko graficzne, GNOME ma zarówno wady, jak i zalety. Poniżej prezentuję niektóre z nich.

Zalety środowiska GNOME

Nowoczesny i elegancki wygląd ma elegancki i nowoczesny wygląd, który świetnie wygląda i jest łatwy w użyciu.

Duże możliwości konfiguracyjne – jest wysoce konfigurowalny, z szeregiem opcji personalizacji pulpitu.

Duży ekosystem aplikacji – ma duży i stale rosnący ekosystem aplikacji firm trzecich, co ułatwia znajdowanie potrzebnego oprogramowania i korzystanie z niego.

Funkcje ułatwień dostępu – środowisko to zaprojektowano tak, aby był dostępny dla wszystkich użytkowników, w tym osób niepełnosprawnych. Posiada szereg funkcji ułatwiających korzystanie z interfejsu użytkownikom z wadami wzroku lub słuchu.
Zintegrowane oprogramowanie – zawiera szereg zintegrowanych programów, w tym menedżera plików, przeglądarkę internetową i odtwarzacz multimedialny. Aplikacje te bezproblemowo współpracują z interfejsem GNOME, zapewniając spójny i zintegrowany interfejs użytkownika.

Wady środowiska GNOME

Wymagania sprzętowe – wymaga dużej ilości zasobów, przez co potrzebuje stosunkowo mocnego komputera do płynnego działania.

Ograniczone opcje dostosowywania – można go w dużym stopniu dostosowywać. Jest to znacznie trudniejsze niż w przypadku niektórych innych środowisk graficznych, takich jak na przykład KDE.

Brak tradycyjnego interfejsu – interfejs tego środowiska różni się od tradycyjnych, do których przyzwyczajenie się może zająć trochę czasu.

Środowisko graficzne KDE Plazma

KDE Plazma to środowisko graficzne dla dystrybucji Linuksa, znane z ogromnych możliwości dostosowywania i zaawansowanych funkcji. Rozwój KDE rozpoczął się w 1996 roku jako projekt mający na celu stworzenie wolnego i otwartego środowiska graficznego dla użytkowników Linuksa. Pierwotnie nazywano go Kool Desktop Environment (KDE). Projekt stworzył Matthiasa Ettricha, niemiecki student informatyki. Ettrich zainspirował się do stworzenia KDE po obejrzeniu zastrzeżonych środowisk graficznych dostępnych w komercyjnych systemach Unix i chciał stworzyć darmową i otwartą alternatywę.

Pierwsza wersja KDE wydano w 1998 roku i zawierała szereg aplikacji, w tym przeglądarkę internetową, klienta poczty e-mail i menedżera plików. Przez lata KDE rozwijało się i ewoluowało, dodając nowe funkcje i aplikacje, stając się jednym z najpopularniejszych środowisk graficznych dla użytkowników Linuksa. W 2008 roku KDE wydało wersję 4.0 swojego środowiska graficznego, która wprowadziła nowy interfejs użytkownika o nazwie Plazma. Została ona zaprojektowana tak, aby była bardziej nowoczesna i elastyczna niż poprzedni interfejs i zawierała szereg opcji dostosowywania i widżetów, których użytkownicy mogą używać do personalizacji swojego pulpitu. Od tego czasu KDE Plazma ewoluuje i ulepsza się, a nowe funkcje i ulepszenia są dodawane z każdym wydaniem.

Plusy i minusy korzystania z KDE Plazma

Jak każde środowisko graficzne, KDE Plazma ma zarówno wady, jak i zalety. Poniżej prezentuję niektóre z nich.

Zalety środowiska KDE Plazma

Personalizacja – jest wysoce konfigurowalna, umożliwiając użytkownikom dostosowanie środowiska graficznego zgodnie z ich preferencjami i potrzebami.

Produktywność – zawiera szereg narzędzi i funkcji, które mogą pomóc użytkownikom zwiększyć produktywność. Do takich należą wirtualne pulpity, narzędzia do zarządzania zadaniami i potężny menedżer plików.

Elastyczność – środowisko zostało zaprojektowane tak, aby można było je dostosować do różnych urządzeń i rozmiarów ekranu. Dzięki czemu jest częstym wyborem wśród użytkowników korzystających z wielu urządzeń.

Integracja – bezproblemowo współpracuje z innymi aplikacjami KDE, a także z aplikacjami i usługami innych firm, ułatwiając użytkownikom integrację ich ulubionych narzędzi i usług.

Społeczność – KDE Plazma ma dużą i aktywną społeczność programistów i użytkowników, którzy przyczyniają się do ciągłego rozwoju i ulepszania środowiska graficznego.

Wady środowiska KDE Plazma

Wymagania sprzętowe – środowisko może wymagać dużej ilości zasobów. W tym wypadku KDE jest najprawodopodobniej najbardziej zasobożernym środowiskiem graficznym dostępnym w dystrybucjach Linux.

Złożoność – może okazać się trudnym środowiskiem dla początkujących, ponieważ dysponuje szeroką gamą opcji dostosowywania i ustawień, które mogą być przytłaczające.

Stabilność – niektórzy użytkownicy zgłaszali problemy ze stabilnością, szczególnie w przypadku nowych wydań.

Rozmiar instalacji – może mieć większy rozmiar instalacji niż inne środowiska graficzne, co stanowi problem dla użytkowników z ograniczoną przestrzenią dyskową.

Środowisko graficzne Xfce

Xfce to lekkie i szybkie środowisko graficzne, które istnieje od ponad 20 lat. Został on wydany po raz pierwszy w 1996 roku jako proste i lekkie środowisko graficzne dla systemów UNIX. Nazwa Xfce oznacza X Forms Common Environment i odzwierciedla swoje korzenie w systemie X Window używanym w systemach opartych na systemie UNIX. Na przestrzeni lat Xfce przeszedł szereg ważnych aktualizacji i poprawek. W 2003 roku została wydana wersja 4.0, która wprowadziła nową architekturę modułową oraz szereg nowych funkcji i ulepszeń. Od tego czasu Xfce nadal ewoluuje i ulepsza się. W 2011 roku ukazała się wersja 4.8, która zawierała nowy układ panelu, ulepszoną obsługę konfiguracji z wieloma monitorami oraz szereg innych ulepszeń.

W 2015 roku Xfce wydało wersję 4.12, która wprowadziła szereg ulepszeń wydajności, stabilności i użyteczności środowiska graficznego. Ta wersja zawierała również nowego menedżera ustawień, który ułatwia użytkownikom dostosowywanie i konfigurowanie środowiska graficznego. Teraz Xfce jest używany w wielu dystrybucjach Linuksa i jest znany ze swojej lekkości i szybkości działania, a także konfigurowalnego interfejsu i łatwości użytkowania. Chociaż może nie mieć wszystkich funkcji i opcji dostosowywania dostępnych w niektórych innych środowiskach graficznych. Prostota i szybkość Xfce sprawiają, że jest popularnym wyborem dla użytkowników starszych urządzeń, jak i takich z ograniczoną ilością zasobów.

Plusy i minusy korzystania z Xfce

Jak każde środowisko graficzne, Xfce ma zarówno wady jak i zalety. Poniżej prezentuję niektóre z nich.

Zalety środowiska Xfce

Lekki i szybki – jest znany ze swojej szybkości i responsywności. Wykorzystuje mniej zasobów systemowych niż inne środowiska graficzne, dzięki czemu idealnie nadaje się do obsługi starszego lub mniej wydajnego sprzętu.

Możliwość dostosowania – zapewnia szereg opcji dostosowywania, umożliwiając użytkownikom personalizację środowiska graficznego zgodnie z ich preferencjami.

Przyjazny dla użytkownika – interfejs Xfce jest łatwy w nawigacji, co czyni go dobrym wyborem dla użytkowników, którzy są nowicjuszami w Linuksie lub którzy preferują prosty interfejs pulpitu.

Stabilny – jest znany ze swojej stabilności i niezawodności oraz jest mniej podatny na awarie lub inne problemy niż niektóre inne środowiska graficzne.

Wady środowiska Xfce

Ograniczone funkcje – Xfce nie ma wszystkich bajerów, wodotrysków zawartych w innych środowiskach graficznych. Może w nim również brakować niektórych zaawansowanych funkcji, których mogą potrzebować zaawansowani użytkownicy.

Mniej atrakcyjny wizualnie – jego interfejs nie imponuje wizualnie jak wymienione przed chwilą środowiska graficzne. To może zniechęcać niektórych użytkowników.

Mniej aplikacji firm trzecich – ponieważ Xfce nie jest tak powszechnie używane, jak niektóre inne środowiska graficzne, może być mniej dostępnych dla niego aplikacji i narzędzi firm trzecich.

Środowisko graficzne LXDE/LXQt

LXDE (Lightweight X11 Desktop Environment) zostało po raz pierwszy wydane w 2006 roku. Zaprojektowano go jako lekkie i szybkie środowisko graficzne, szczególnie odpowiednie dla starszego lub mniej wydajnego sprzętu. LXDE został opracowany przy użyciu zestawu narzędzi GTK+ i był oparty na menedżerze okien Openbox. Z czasem LXDE zyskało popularność wśród użytkowników Linuksa, którzy cenili sobie jego szybkość i wydajność. W 2013 roku projekt LXDE połączył się z projektem Razor-qt, w wyniku czego powstało LXQt (Lightweight Qt Desktop Environment).

LXQt jest zaprojektowany tak, aby był lekki i szybki. Jednak ta wersja jest oparta na zestawie narzędzi Qt, a nie na GTK+. Pozwala to na lepszą integrację z aplikacjami opartymi na Qt i ułatwia programistom tworzenie nowych aplikacji LXQt. Obecnie LXQt jest nadal rozwijany przez społeczność. Jest znany ze swojej szybkości i wydajności i jest szczególnie dobrze dostosowany do starszego lub mniej wydajnego sprzętu. Jednak nie ma wszystkich funkcji lub wyglądu niektórych innych środowisk graficznych.

Plusy i minusy korzystania z LXDE/LXQt

Jak każde środowisko graficzne, LXDE/LXQt ma zarówno wady, jak i zalety. Poniżej prezentuję niektóre z nich.

Zalety środowiska  LXDE/LXQt

Lekki i szybki – jest znany ze swojej szybkości i wydajności, co czyni go doskonałym wyborem dla starszego lub mniej wydajnego sprzętu.

Możliwość dostosowania – podobnie jak inne środowiska graficzne LXDE/LXQt można dostosować do preferencji użytkownika, korzystając z szeregu dostępnych motywów, ikon i innych opcji.

Stabilny – jest znany ze swojej stabilności i niezawodności, dzięki czemu jest mniej podatny na awarie lub inne problemy.

Dobry dla produktywności – został zaprojektowany tak, aby nie rzucał się w oczy i nie rozpraszał uwagi. Czyni go to dobrym wyborem dla użytkowników, którzy chcą skupić się na swojej pracy.

Wady środowiska LXDE/LXQt

Ograniczone funkcje: może nie mieć wszystkich funkcji spotykanych w innych środowiskach graficznych, co może okazać się problemem dla niektórych użytkowników.

Mniej atrakcyjny wizualnie: może nie być tak imponujący wizualnie, jak niektóre inne środowiska graficzne, co może zniechęcać użytkowników.

Mniejsze wsparcie: ponieważ LXDE/LXQt nie jest tak powszechnie używane, jak niektóre inne środowiska graficzne, może być mniej dostępnych dla niego aplikacji i narzędzi firm trzecich.

Środowisko graficzne Cinnamon

Cinnamon to stosunkowo nowe środowisko graficzne, które po raz pierwszy zostało wprowadzone w 2011 roku. Stworzył go zespół pracujący nad dystrybucją Linux Mint. Chcieli oni zaoferować użytkownikom bardziej nowoczesny i łatwy w użytku interfejs niż tradycyjny znany z GNOME 2, wtedy popularny. Cinnamon został opracowany przy użyciu środowiska GNOME 3, ale ze zmodyfikowanym interfejsem użytkownika. Dzięki temu jest bardziej intuicyjny i łatwiejszy w użyciu. Posiada pasek zadań i system menu podobny do systemu Windows, co ułatwia użytkownikom przechodzącym z tego systemu na Linux.

Od czasu wprowadzenia Cinnamon przeszedł kilka aktualizacji i ulepszeń. Zyskał reputację stabilnego i niezawodnego oraz przyciągnął oddaną społeczność użytkowników i programistów, którzy nadal przyczyniają się do jego rozwoju. Jedną z kluczowych cech Cinnamon jest możliwość dostosowania. Użytkownicy mogą wybierać spośród wielu motywów i apletów oraz łatwo konfigurować środowisko graficzne zgodnie z własnymi preferencjami. Cinnamon zawiera również szereg wbudowanych narzędzi i aplikacji, takich jak menedżer plików i menedżer ustawień systemowych, co czyni go wszechstronnym i samowystarczalnym środowiskiem graficznym.

Plusy i minusy korzystania z Cinnamon

Jak każde środowisko graficzne, Cinnamon ma zarówno wady, jak i zalety. Poniżej prezentuję niektóre z nich.

Zalety środowiska Cinnamon

Przyjazny dla użytkownika interfejs – ma łatwy w obsłudze interfejs, który jest łatwy w nawigacji. Czyni go to doskonałym wyborem dla początkujących, którzy są nowi w Linux.

Możliwość dostosowania – chociaż Cinnamon ma elegancki i dopracowany interfejs można go w dużym stopniu dostosować.

Zaawansowane zarządzanie oknami – zaawansowane funkcje zarządzania oknami Cinnamon ułatwiają użytkownikom zarządzanie oknami.

Aplety i rozszerzenia – obsługuje szeroką gamę apletów i rozszerzeń, których można użyć do dodania dodatkowych funkcji do pulpitu.

Tradycyjny pulpit – oferuje tradycyjny pulpit z nowoczesnymi funkcjami, co czyni go doskonałym wyborem dla użytkowników, którzy chcą tego, co najlepsze z obu światów.

Intensywne zasoby – wymaga dużych zasobów, co oznacza, że może nie działać płynnie na starszych lub mniej wydajnych komputerach.

Wady środowiska Cinnamon

Ograniczona personalizacja – chociaż posiada sporo możliwości konfiguracyjnych, może nie oferować tak wielu opcji dostosowywania, jak inne środowiska graficzne, takie jak KDE Plazma. Użytkownicy szukający rozbudowanej personalizacji mogą być rozczarowani.

Ograniczone funkcje – nie ma tak wielu funkcji, jak niektóre inne środowiska graficzne. Na przykład nie ma wbudowanej obsługi wirtualnych pulpitów, co może być ważne.

Ograniczona dostępność oprogramowania – chociaż jest on dostępny w wielu popularnych dystrybucjach Linuksa, może nie być tak powszechnie obsługiwany, jak inne środowiska graficzne. Oznacza to, że użytkownicy mogą mieć trudności ze znalezieniem oprogramowania i dodatków zaprojektowanych specjalnie pod to środowisko.

Środowisko graficzne MATE

MATE to środowisko graficzne, powstałe na wzór środowiska GNOME 2. Został on opracowany przez grupę użytkowników, niezadowolonych z wprowadzonych zmian w GNOME 3. Wspomniane środowisko po raz pierwszy zostało wydane w 2011 roku i od tego czasu jest stale udoskonalane. Twórcy skupili się na utrzymaniu znanego układu i funkcjonalności GNOME 2, dodając jednocześnie nowe funkcje i ulepszenia. Jedną z mocnych stron MATE jest jego prostota i łatwość użycia. Pulpit został zaprojektowany tak, aby był intuicyjny, co czyni go doskonałym wyborem dla użytkowników, którzy preferują bardziej tradycyjny układ pulpitu.

Plusy i minusy korzystania z MATE

Jak każde środowisko graficzne, MATE ma zarówno wady, jak i zalety. Poniżej prezentuję niektóre z nich.

Zalety środowiska MATE

Możliwość dostosowania – umożliwia użytkownikom dostosowywanie interfejsu do własnych upodobań.

Lekki – zaprojektowano go tak, aby był lekki i wydajny, co oznacza, że może działać na starszym sprzęcie lub maszynach z ograniczonymi zasobami.

Stabilny – jest znany ze swojej stabilności i niezawodności, co czyni go doskonałym wyborem dla użytkowników, którzy potrzebują środowiska graficznego, na którym mogą polegać w swojej pracy. Ta stabilność oznacza również, że MATE jest mniej podatny na awarie lub problemy, co może zaoszczędzić czas i frustrację użytkowników.

Aktywna społeczność – ma dużą i aktywną społeczność użytkowników, co oznacza, że dostępnych dla niego jest wiele zasobów. Ta społeczność oznacza również, że MATE prawdopodobnie będzie aktualizowany i ewoluował w czasie.

Wady środowiska MATE

Ograniczone opcje dostosowywania – w porównaniu z innymi środowiskami graficznymi, MATE ma mniej opcji umożliwiających dostosowywanie do własnych potrzeb. Dla niektórych użytkowników może okazać się to wadą.

Przestarzały projekt – projekt oparto na klasycznym środowisku GNOME 2. Niektórzy użytkownicy mogą uznać go za przestarzały w porównaniu z innymi nowoczesnymi środowiskami graficznymi.

Ograniczona obsługa aplikacji innych firm – baza użytkowników MATE nie jest tak duża, jak niektórych innych środowisk graficznych. Oznacza to, że może być dla niej mniej dostępnych aplikacji firm trzecich.

Inne środowiska graficzne

Tak jak wspomniałem powyżej, wymieniłem listę najpopularniejszych środowisk graficznych, jakich możemy używać w Linux. Jednak nie są to wszystkie. Dlatego poniżej przedstawiam jeszcze kilka innych ze skróconym ich opisem.

Enlightenment (E) to lekkie środowisko graficzne, które kładzie nacisk na atrakcyjność wizualną i wydajność. Ma unikalny interfejs, do którego przyzwyczajenie się może trochę zająć czasu.

Openbox to minimalistyczny menedżer okien. Często używa się go w połączeniu z innymi środowiskami graficznymi lub jako samodzielna instancja. Oferuje użytkownikom wysoki poziom kontroli nad korzystaniem z pulpitu i może być dostosowany do szerokiego zakresu potrzeb.
i3 to kafelkowy menedżer okien zaprojektowany z myślą o szybkości i wydajności. Organizuje okna we wzór przypominający siatkę, aby zmaksymalizować powierzchnię ekranu. Chociaż może nie być atrakcyjny wizualnie, jak niektóre inne środowiska graficzne, to możesz go dostosować do swoich potrzeb.

Budgie to środowisko graficzne zaprojektowane tak, aby było proste i eleganckie. Oferuje użytkownikom nowoczesny i atrakcyjny wizualnie interfejs z szeroką gamą dostępnych opcji dostosowywania. Jest popularnym wyborem dla użytkowników, którzy chcą równowagi między prostotą a nowoczesnym designem.

Każde z tych środowisk ma również swoje wady i zalety jednak o tym przekonajcie się już sami.

Podsumowanie – Środowiska graficzne w Linux

Często nie zdajemy sobie z tego sprawy, ale jeżeli chodzi o dystrybucje Linux, jesteśmy w stanie dostosować je prawie że idealnie pod względem graficznym do naszych preferencji i potrzeb. Jak przedstawiłem to na tych kilku środowiskach, każde z nich ma swoje wady i zalety. Nie istnieje środowisko, które będzie idealne dla każdego. Moim pierwszym środowiskiem, z jakiego korzystałem, było KDE, potem GNOME, następnie znowu KDE, a obecnie korzystam z XFCE. Przyznam, że to ostatnie w obecnej chwili najbardziej mi pasuje pomimo tego, że nie posiadam starego sprzętu. W związku z tym polecam nawet na wirtualnym systemie uruchomić każde z nich i zobaczyć jak działa. W ten sposób łatwiej będzie podjąć decyzję. Mam nadzieję, że środowiska graficzne w Linux były dla Ciebie interesującym tematem.

Chcesz wiedzieć więcej na temat administracji? Przeczytaj nasze artykuły, a także weź udział w kursach!